To projekt realizowany na zlecenie Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.
Projekt powstał w związku z 80. rocznicą Zbrodni Katyńskiej. Ma za zadanie przybliżyć i uświadomić rolę jaką odegrał Katyń w kształtowaniu dzisiejszej Polski. Zbrodnia katyńska jest wydarzeniem wyjątkowym, tak ze względu na barbarzyńskie potraktowanie elit Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej, jak i poprzez zbrodniczą zmowę milczenia i kłamstwa. Przez prawie pół wieku panowania komunistów w Polsce głoszenie kłamstwa katyńskiego było największą zbrodnią na umysłach i świadomości Polaków.
Katyń stał się „mitem”, który obok Powstania Warszawskiego był podstawą organizacji niepodległościowych po 1945 roku.
Jedną z osób, która zachowała i przywróciła pamięć Katynia był ks. Zdzisław Peszkowski. Jako młody podchorąży w 1939 r. znalazł się w niewoli sowieckiej i trafił do łagru w Kozielsku. Jako jeden z nielicznych ocalał z pogromu katyńskiego. Świadomość ocalenia i odpowiedzialności jak na nim ciąży przez to, że przeżył. Stał się więc głosem wołającym o prawdę. Jako kapłan stanął przy rodzinach tych, którzy zginęli jako Kapelan Rodzin Katyńskich. W przebaczeniu i pojednaniu wskazywał drogę do uleczenia ich bólu. Mówił jednak, że przebaczenie uzależnione jest od przywrócenia prawdy o zbrodni na narodzie polskim.
Głównym celem planowanego projektu jest dotarcie do szerokiej rzeszy młodszych i starszych Polaków z informacją o zbrodni katyńskiej i postaci księdza Zdzisława Peszkowskiego. Poprzez planowane działania zamierzamy w oryginalny i atrakcyjny sposób zaistnieć skutecznie w przestrzeni publicznej z historiami ludzi, którzy położyli na szali swoje życie, by Polska mogła odzyskać Niepodległość.
Warsztaty
W ramach projektu powstały warsztaty dla młodzieży.
Jednym z elementów warsztatów była prezentacja:
Album
Publikacja poświęcony postaci ks. prał. Zdzisława J. Peszkowskiego. Był on jedną z osób, która zachowała i przywróciła pamięć Katynia był ks. Zdzisław Peszkowski. Jako młody podchorąży w 1939 r. znalazł się w niewoli sowieckiej i trafił do łagru w Kozielsku. Jako jeden z nielicznych ocalał z pogromu katyńskiego. Świadomość ocalenia i odpowiedzialności jaką czuł przez to, że przeżył, pchała go do walki o prawdę. Jako kapłan stanął przy rodzinach tych, którzy zginęli jako Kapelan Rodzin Katyńskich. W przebaczeniu i pojednaniu wskazywał drogę do uleczenia ich bólu. Uzależniał je jednak od przywrócenia prawdy o zbrodni na narodzie polskim.